Queerheid heeft altijd een nieuwe kijk op intimiteit en gemeenschap vereist.

Zonder richtlijnen voor hoe onze liefde eruitziet, groeien we op door het voor onszelf te definiëren, ruimtes te creëren tussen degenen waar we het meest om geven en te bevestigen wat liefde voor ons kan betekenen, wat het zou kunnen zijn.

Is dat niet wat een goede fles wijn ook doet? Het verrast je, nodigt je uit, verbeeldt zich iets nieuws. Daarom denk ik dat wijn ongetwijfeld het beste wordt ervaren in de handen van homoseksuele vrouwen.

Verschillende goede herinneringen van de afgelopen jaren, met vrouwen van wie ik heb gehouden en waar ik van hou, doen denken aan dezelfde soort verwondering en romantiek die goede wijn inspireert.

We groeien op door het voor onszelf te definiëren, ruimtes te creëren tussen degenen waar we het meest om geven en te bevestigen wat liefde voor ons kan betekenen, wat het zou kunnen zijn. Is dat niet wat een goede fles wijn ook doet?

Op een van mijn vroegste dates met mijn allereerste vriendin zaten we bijvoorbeeld in een cocon aan een hoektafel in een wijnbar op Logan Square in Chicago, nadat we Zadie Smith net hadden zien lezen. We kropen bij onze gesigneerde exemplaren van haar nieuwste boek, stromend, warm, een fles van wat we maar konden betalen onder ons beiden.

Meer recentelijk, terwijl ik nog steeds probeerde mijn huidige vriendin het hof te maken, gaf ik haar een fles Le Telquel van Pierre-Olivier Bonhomme, vooral vanwege de illustratie van de worstjeshond op het etiket (ze heeft zelf een teckel). Het is een jamachtig en kruidachtig klein met een klein beetje Cabernet Franc —Rond en ongecompliceerd. We openden het op een winternacht, uren in een date die we niet konden afmaken, en dronken het ademloos, gretig, al verliefd maar te nerveus om het toe te geven.

Een fles van iets geweldigs delen met degenen die er echt klaar voor zijn om ervan te genieten, met degenen met wie je het meest verbonden bent - wijnliefhebbers, queerfamilies of beide - bevestigt opnieuw wat vaak ontbreekt in ons vermoeide en drukke leven: ons plezier en onze nabijheid tot elkaar zijn de moeite waard en onderhoudend.

Afgelopen oktober, wanhopig op zoek naar menselijke connectie en een beetje normaal, vertrokken mijn vriendin en ik, samen met twee van onze vrienden (ook homovrouwen), uit Chicago naar een meerhuis in Wisconsin. We hebben de auto vol eten, boeken, dvd's en negen flessen wijn ingepakt. De dagen waren langzaam en vredig tegen de tijd dat het avondeten voorbij was, we schoven onze borden opzij en gingen zitten voor wat uren wijn zouden worden, genietend van de homoseksualiteit die we helemaal voor onszelf hadden.

Een ongemakkelijke ervaring met een wijnkaart in een restaurant veranderde mijn leven

Een van de laatste flessen die we dat weekend openden was Laora van Ori Marani , een Georgische traditionele methode mousserende rosé. Dit is een bijna ongemakkelijk romantische wijn, rustgevend en weelderig, en heerlijk bevredigend om te delen. Wij allemaal, rood en vol vreugde, dronken het langzaam en in vervoering.

De intieme verwantschap die bestaat tussen lesbiennes samen rond een tafel, een goede fles wijn tussen ons, was magisch.