Tijdens de eerste week van december Ik stond in de 120 jaar oude, droog gekweekte wijngaard van Nivaldo Morales in Sauzal, een dorp in het hart van de Maule-vallei in Chili. Ik verwonderde me over de stompe erfgoedranken, meestal País en Carignan, die me omringden. Zes weken later werd ditzelfde gebied, samen met delen van de Itata- en Bío Bío-valleien, belegerd door de ergste bosbranden in de geschiedenis van het land.

Misschien heb je de nieuwsberichten eind januari gezien. Wijngaarden kwamen terecht in een zich uitbreidende keten van bosbranden die grote stukken bos verwoestten die eigendom waren van de hout- en papierindustrie. Sommige plattelandsfamilies, die generaties lang op druiven vertrouwden om een ​​bestaan ​​op te bouwen, bestreden de oprukkende branden met houwelen, schoppen en emmerbrigades. Ondertussen vlogen helikopters die door de bosbouwbedrijven waren gehuurd hoog boven hun hoofd om water of brandvertragers op nabijgelegen brandende bomen te laten vallen.

Sommige rapporten waren ronduit hartverscheurend. Een voorbeeld was een reeks tranende accounts die door Daniela Lorenzo op Facebook werden gepost. Vijf jaar geleden was ze medeoprichter van de coolste wijnbar van Santiago, Mond neus , maar werkt nu samen met haar verloofde, José Luis Bastías González, om traditionele wijnen te maken in Maule.

De baanbrekende wijnmakers in Chili leggen de lat hoger

Toen enkele van de oudste wijnstokken van de familie Bastías González verbrandden, huilde Lorenzo en vroeg zich af waarom er geen hulp kwam van de regionale autoriteiten of de Chileense regering.

Volgens Derek Mossman Knapp, de in Canada geboren eigenaar van Garage Wine Co. en mede-oprichter van de Beweging van onafhankelijke wijnboeren (MOVI), het was een duidelijk geval van de 'kleine man die het korte uiteinde van de stok kreeg'.

Mossman beweerde dat de schade het gevolg was van een reeks problemen die tot een hoogtepunt kwamen.

Toen ik Mossman vroeg hoe dit kon gebeuren in een land met een uitstekende infrastructuur, van de Atacama-woestijn tot aan Patagonië, legde hij een groot deel van de schuld bij de hout- en papierindustrie. Mossman beweerde dat ze het zuid-centrale deel van Chili decennialang hebben overgeplant met snelgroeiende, licht ontvlambare bomen - met name dennen en eucalyptusbomen.

Van links naar rechts: Derek Mossman Knapp van Garage Wine Co., wijngaardwerker 'Tio' Geraldo en wijngaardhouder Nivaldo Morales te paard, Sauzal, Maule Valley, Chili / Foto door Matt Wilson

'Ze zijn tot aan de rand van iemands eigendom geplant, of aan de rand van een kleine onverharde weg', zegt Mossman. 'Dat is geen adequate brandpauze. In sommige gevallen hebben kleine boeren de houtbedrijven moeten smeken om hen op eigen kosten enkele meters bomen te laten kappen. Voor mij is dat pure [hebzucht]. '

Er was ook een heel donkere kant aan de ramp. Toen de branden eenmaal begonnen waren onder midzomerdroogte, beweerden sommige wijnmakers dat mensen extra branden begonnen. Hoewel er geen definitief bewijs is om deze beweringen te ondersteunen, beweerde Mossman dat sommige van de branden zijn aangestoken door individuen die graag terug wilden slaan in de houtindustrie.

Een derde factor die volgens sommigen kan hebben bijgedragen aan een zonovergoten, vuurgevoelige zone die in een rampgebied verandert, zijn mogelijk de belangrijkste commerciële wijnmakerijen van Chili die verder naar het noorden zijn gevestigd: ze werden niet beïnvloed. In plaats daarvan troffen de branden voornamelijk kleine boeren die niet in staat waren om middelen zoals vliegtuigen, tankers of meer brandweerlieden te financieren.

Ten slotte zei Mossman dat Chileense brandweerlieden bijna allemaal vrijwilligers zijn, vooral in landelijke gebieden zoals de Maule-vallei. Hij suggereerde dat Chili de manier waarop het bosbranden bestrijdt, moet herzien en vernieuwen.

Wat in Chili is gebeurd, is elders gebeurd. Australië, Californië en andere droge, warme gebieden hebben te maken gehad met branden die wijngaarden hebben bedreigd of vernietigd. Maar hoewel slechts ongeveer 300 hectare wijnstokken (ongeveer 0,08 procent van het totale wijngaardareaal van Chili) in vijf wijnregio's is verbrand, is het iets wat Mossman niet zou moeten gebeuren.

'Aan de positieve kant, dit leverde een aardrijkskunde- en geschiedenisles op voor iedereen die dacht dat er geen wijnstokken zijn ten zuiden van de Colchagua-vallei', zegt Mossman. 'Nu weten mensen tenminste van het levende erfgoed van Chili.'